نقش لابی اسرائیل در سیاست خارجی آمریکا ‏ ‏(با تمرکز بر مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5)‏

این مقاله در چارچوب واقع‌گرائی نئوکلاسیک با تمرکز بر متغیر­های مداخله‌گر داخلی بویژه نقش گروه‌های ذینفع قومی طرفدار اسرائیل و با بهره‌گیری از روش همبستگی به نقش این گروه لابی در سیاست خارجی آمریکا پرداخته است. لابی­ اسرائیل در آمریکا متشکل از شبکه‌ای از سازمان‌های یهودی از جمله آیپک و جی‌استریت می‌باشد که به ترتیب موثرترین و فراگیرترین گروه‌های لابی در این کشور و بعنوان یک نیروی برجسته و موفق در تاثیرگذاری بر سیاست‌های آمریکا در ارتباط با اسرائیل، خاورمیانه و ایران محسوب می‌شود. مکانیزم عمل آیپک و جی‌استریت، بواسطه طبیعت سیستم سیاسی آمریکا و نقش بارزی که به کنگره در سیاست‌گذاری آمریکا می‌دهد، بویژه از طریق لابی با کنگره اجرایی می‌شود. تمرکز اصلی آیپک به‌طور گسترده‌تر هم‌راستا نمودن سیاست آمریکا با سیاست گروه‌های راست تندرو در اسرائیل می‌باشد، تا جائی‌که در رابطه با موضوع هسته‌ای ایران تلاش نموده است آن را تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌المللی نشان دهد و از اعمال فشار بر ایران بواسطه تحریم به بهانه هسته‌ای و نیز به بن‌بست کشاندن مذاکرات ایران و 1+5 حمایت نماید. در حالی‌که جی‌استریت با شعار به اصطلاح حمایت از اسرائیل حمایت از صلح و با هدف اصلی ایجاد هویتی مستقل در برابر آیپک با جذب گروه‌های خارج از آیپک و یا مخالف سیاست‌های رادیکالی و دست‌راستی آن مانند گروه‌های لیبرال و معتدل، با اتخاذ رویکرد متفاوت تلاش نموده است که چهره دیگری از جامعه یهودیان آمریکایی نشان دهد و بعنوان وزنه تعادل در برابر آیپک عمل نماید. نمونه بارز این تغییر رویکرد، حمایت جی‌استریت از اوباما در مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 بوده است